نامه ای برای همسرم
نامه ای برای همسرم زمانی که باردار بودم خیلی وقتا بخاطر اینکه استراحت مطلق بودم ، خیلی وقتا خصوصا شبها نوشته هامو توی گوشی موبایلم ثبت میکردم تا بعدا سر فرصت اونو تایپ کنم و به وبلاگم منتقل کنم...
این نامه رو تازه توی گوشیم پیدا کردم...درحالی که سوفیای نازم به دنیا اومده وتقریبا ده ماهشه....در حالی که این نامه رو زمانی نوشتم که سوفیا توی دلم بوده ، یعنی ششم آذرماه 91!
همسر مهربانم...
در لحظه لحظه ی دوران سخت بارداری، حضور گرم ومحکم هیچ کس رو چون تو در کنارم احساس نکردم! در تک تک ثانیه های حساس وگاه طاقت فرسای بارداری، محبت ومردانگی رو در حقم تمام کردی وحتی لحظه ای تنهام نگذاشتی!حساب پدر ومادر ، با وجود تمام زحماتشون ، رو حساب همون عشقی که خدا تو وجود تموم پدر ومادرها و تو وجود من وتو هم گذاشته، یه جورایی از همسر جداست!هرچند تا ابد قدردانشون هستم ، اما حساب تو وفداکاری هات چیزه دیگریست!
عزیزم بخاطر این همه انسانیت در وجودت ودر حقم ، تا ابد مدیونتم!
من اگر هرطوری هم که بخوام برات جبران کنم مطمئنا شایسته تو ونخواهد بود ودر حد امکانات وشئونات دنیا خواهد بود...امیدوارم خدایم به بهترین نحو جبران کننده از خودگذشتگی هات باشه!
خدایا بخاطر داشتن چنین همسری تا ابد شکرگذارتم!
٥آبان92
