سهم آدما از دنیا

سه چهار روز پیش در حالی که داشتم از خوردن یک سیب خوش عطر وشیرین مثل قند گلاب لذت می بردم وهمزمان نیم نگاهی هم به برگ های پخش وپلای روزنامه همشهری خصوصا قسمت آگهی وخرید آپارتمانش که جلوم پهن بود ،می انداختم. بطور خیلی اتفاقی شاهد برنامه ای از تلویزیون  شدم که در اون سخن از بچه هایی بود که متعلق بودند به یکی از محروم ترین ودورافتاده ترین و راحت تر بگم پست ترین شهرستان های ایران!بچه هایی که از صبح که از خواب بیدار میشن تا شب که به خواب میرن، صبحانه ، ناهار ، شام ، دسر ،پیش غذا ، نوشیدنی ، میوه ، سبزی ، تنقلات ومیان وعده و....شون رو چیزی بهتر وبالاتر از سیب زمینی تشکیل نمی ده!بچه هایی که نه تنها شهرستانشون پارک وسینما واستخر نداره...که حتی دقیقا نمی دونن این اسامی یعنی چی واصلا چه شکلی هست؟!بچه هایی که هیچ انگیزه ای برای پیشرفت وزندگی ندارن...بچه هایی که یه جشن ساده ی مدرسه ای برای اولین بار چنان هیجان زده میکنه اونا رو وازخود بیخود که این جشن ساده رو تا مدت ها مایه مباهات وفخر مدرسه شون نسبت به سایر مدارس شهرستانشون میدونن!بچه هایی که تا به حال حتی برای چند کیلومتر ناقابل هم از شهرستانشون دور نشدن و وقتی برای اولین بار به لطف وزحمت روحانی نیکوکاری که مهمون برنامه بود واین حرفهارو اون بود که داشت میزد به یه اردوی کوچیکه سه چهار کیلومتری دور از محل زندگی شون میرن ، با وجودی که تمام اقدامات پیشگیری از تهوع وشدنت هیجان براشون صورت میگیره وداروی ضد تهوع مصرف میکنن ،وقتی سوار اتوبوس  میشن وراه میفتن ،بیش از نیمی از بچه ها از شدت هیجان وعدم چنین تجربه ای دچار مشکل میشن!!!!

درهمین حین بود که چشمم به آگهی فروش پنت هاوس وتیتر های رویایی اون افتاد: برج پارک نئوکلاسیک ...برگرفته از کاخهای فرانسوی...با پتینه طلاکوب...شیرآلات ودستگیره های طلا...سالنهای چند منظوره...سینما...استخر...باغ پرندگان!!!!!

خدایا بنازم به صبر وحکمتت....امکانات یه شهرستان روی زمین رو توی اخرین طبقه از یک برج بر فراز آسمون جا دادی...اونم همش برای چند نفر....واون وقت.....

سیب شیرین گلاب توی گلوم تبدبل به خار شد وعطر مست کننده اش تمام وجودم رو پر کرد از غم ونفرت...!

٣مرداد٩١