نعمتی به نام دختر

شکوفه بهاری، سوفیای مامان :

یه وقتا، یه روزا وشبایی میاد که خیلی دلم از دست دنیا وآدماش میگیره! اونقدر میگیره که پر از غصه میشه و اون وقته که چشمام ابری میشه ومیخواد بباره...والبته خیلی وقتا هم با صدای بلند میباره! اما از وقتی که تو اومدی...کافیه که فقط یه لبخند بزنی یا یه لحظه بیای تو آغوشم...اون وقته که تموم غصه ها ودلتنگی ها از دلم پر میکشه وجاش پر از امید وخوشحالی میشینه به دلم! واااااااااااااای که هنوزم با بوییدنت  عطر بهشت مشامم رو پر میکنه و جسمم سرشار از طراوت میشه!

وای که چقدررررررررر وجودت نعمته برام دختری!واااااای که چقدر راسته که میگن دختر همدم ومونس مادره! سنگ صبور مادره!

عزیزکم...

پس تا میتونی لبخند بزن ودنیا رو برام گلستون کن!

با دستای کوچولوت دنیا برام بهشت کن وبا عطر تنت بوی بهشت رو به خونمون بیار...

تویی که وجوده قشنگت معجزه ی خداست...

٧ابان92