کودکی

یه وقتا که دلم از دنیا وبازی های روزگار میگیره...یه وقتا که دلم برای یه خنده از ته دل تنگ میشه...یه وقتا که کوهی از غصه روی قلبم سنگینی میکنه...یه وقتا که احساس میکنم خدا هم تنهام گذاشته...یه وقتا که دیگه گریه هم مرهم دردها وغصه هام نیست...دلم می خواد برگردم به دوران شیرین وخوش کودکیم!دورانی که با یه پفک انگار دنیا ماله من میشد و با یه بوسه ی مادر تمام آرامش دنیا از روی لبهای مادر به درونم منتقل می شد!و با یه اخم کوچولو دنیا روی سرم خراب می شد!!!

واااااای که چه دوران خوشی بود...حیف که اون موقع ارزشش رو نمی دونستم وهمیشه آرزو میکردم کاش زودتر بزرگ بشم.....غافل ازینکه تنها آرزویی که آرزو میکنم کاش هرگز بهش نمیرسیدم همینه!!!!

٢٧خرداد91