زن های وابسته
زن های وابسته همیشه...البته همیشه که نمیشه گفت ولی خیلی ساله که دلم خواسته تازمانی که عمر دارم ونفس میکشم شخصیت مستقل وآزادی داشته باشم.چه قبل از ازدواج وچه بعد از ازدواج!همیشه (البته منظورم از همیشه از اون زمانیه که تونستم افکار مستقلی داشته باشم واین افکار در ذهنم شکل گرفت) از زنهایی که به عناوین واشکال مختلف می خوان وابسته وبه زبون ساده تر آویزونه خصوصا مردها باشن (حالا چه خصوصا همسر...پدر...پسر...برادر...دوست و...) متنفر بودم!از زنهایی که سعی میکنن به واسطه ی ثروتهمسرشون ویا شغل وحرفه خاص همسرشون خودشون رو بالا ببرن وبه نوعی برای خودشون ارزش واعتبار زورکی بخرن !البته هرگز منکر این نمیشم که همسر ادم می تونه باعث سربلندی ویا سرافکندگی ادم باشه...اما منظور من چیزه دیگریه!زنهایی که تلاش می کنن تا حقارت ها...کمبود ها...عقده های فروخورده وخودکم بینی های خودشون رو پشت عنوان...مبلغ چک...تحصیلات...مقام ویا حتی چهره وتیپ همسرشون پنهان کنن!زنهایی که شاید بعضا با وجود داشتن شایستگی های لازم والبته نداشتن اعتماد به نفس کافی نام خانوادگی خودشون رو نادیده می گیرن وخودشون رو با نام همسر اقای فلانی...خانوم اقای رئیس...خانوم اقای دکترو...مورد خطاب قرار میدن!
من فکر می کنم این گونه رفتار کردن ها واین نادیده گرفتن ها دامن میزنه به همون معضل همیشگی جامعه ایرانی وخیلی از جوامع دیگه....یعنی نادیده گرفتن حقوق زنها!اصلا چرا حقوق زنها...نادیده گرفتن وجود زنها!
بی خود نیست که میگن "از ماست که بر ماست!"
همیشه دلم خواسته ومی خواد که به من بگن : "خانم فلانی(نام خانوادگی خودم) واگر نیازی به نام خانوادگی همسرم بود باز هم بگن خانم فلانی(نام خانوادگی خودم) همسراقای بهمانی(نام خانوادگی همسرم)!باور کنید من نه فمینیست هستم ونه با همسرم مشکلی دارم...خیلی هم دوستش دارم وهمه جا هم اورو با افتخار به عنوان همسرم معرفی میکنم ...حرفهایی که زدم هرگز ناشی از غرور کاذب یک انسان متکبر ومغرور نیست!بلکه از غرور یک زنه آزاد ومستقل ناشی میشه که به شدت به همسرش هم عشق می ورزه!زنه مغروری که برای همه ی مرد ها وزنهای مستقل ارزش قائله واونها رو دوست داره!
من وهمسرم همیشه سعی کردیم در عین اینکه شخصیت واحدی رو برای خانوادمون (فعلا دونفره) قائل میشیم وتلاش میکنیم تا اون رو به مراتب کمال نزدیک تر کنیم هرکدوم به شخصه ...شخصیت مستقل وازادی رو برای خودمون وهمدیگه قائل باشیم وبا متعالی کردن اون به ارتقائ شخصیت مشترکمون(که همانا شخصیت خانواده دونفره مون هست) کمک کنیم!
نمی دونم موفق شدم اونچه تو مغزوذهنم بود رو به خوبی روی کاغذ بیارم یا نه...ولی امیدوارم تونسته باشم!
٥اردیبهشت91
